Και πάλι πλησιάζει αυτή η «αποφράδα» μέρα, του Αγίου Βαλεντίνου, η κακιασμένη , η γεμάτη με καρδούλες που τα πάντα είναι σε κόκκινο. Και είναι σαν να σε πλακώνει η κόκκινη υστερία και θέλεις κάπου να κρυφτείς ή να βάλεις το κεφάλι σου σε καμιά τρύπα μέχρι να περάσει η μέρα.
Τρία χρόνια μετά από εκείνο το μοιραίο ξημέρωμα που έμελλε να μου ανατρέψει όχι απλώς την ζωή μου αλλά και τα όνειρα μου, την ίδια μου την ύπαρξη. Σε πορεία μοναχική και σκληρή όσο σκληρός και άγριος είναι ο θάνατος .
Εδώ και 2 μήνες περίπου ο μικρός ταλαιπωρείται από ατοπική δερματίτιδα, δερματίδα , έκζεμα όπως θέλετε πείτε το.Στην αρχή ξεκίνησε σε κάποια σημεία να είναι το δέρμα πιο ξηρό στη συνέχεια κοκκίνισε και στο τέλος τρελή φαγούρα Όλα ξεκίνησαν μετά από μια βαρβάτη ίωση που περάσαμε με πολύ υψηλό πυρετό για πέντε μέρες και βρογχοσπασμούς. Και κλασικά πλακωθήκαμε στα εισπνεόμενα…
Πριν από λίγο καιρό είχα γράψει για την ατοπική δερματίτιδα που μας ταλαιπωρούσε και για τον φυσικό τρόπο για την αντιμετώπισή της.Η κρέμα που είχα πάρει από την φίλη μου δούλεψε για λίγο διάστημα. Το πρόβλημα όμως δυστυχώς δεν αντιμετωπίστηκε. Η ατοπική ξαναεμφανίστηκε και το κακόμοιρο το τζιτζίκι ξυνόταν και ξαναξυνόταν μέχρι που έκανε και μικρές πληγούλες από το ξύσιμο.…
Χαμογελάστε και αγκαλιαστείτε είναι μεταδοτικό. Ας επιτρέψουμε στους εαυτούς να περάσουμε πραγματικά καλά αυτές τις γιορτές.
Οι μέρες , οι μήνες , τα χρόνια περνάνε και όλα γύρω μας αλλάζουν μερικές φορές βίαια και γρήγορα και άλλες φορές οι αλλαγές είναι ανεπαίσθητες σαν να μην αλλάζει τίποτα.
Η μέρα ξεκινάει στις 7 το πρωί . Τρέχουμε να ετοιμαστούμε , περνάει το σχολικό και μετά από λίγο φεύγω και εγώ για την δουλειά. Εργαζόμενη μητέρα γαρ και τρέχουμε. Κοιτάς το ρολόι αρκετές φορές μέσα στην μέρα να τελειώσει το ωράριο και να επιστρέψεις επιτέλους σπίτι , να χαλαρώσεις , να ξεκουραστείς, να τελειώνεις με την φρίκη του γραφείου.…
Και ξαφνικά άρχισα να το βλέπω καθαρά ή μάλλον να το συνειδητοποιώ καλύτερα. Οι περισσότεροι » φυσιολογικοί «δηλαδή οι παντρεμένοι ή οι ελεύθεροι όλοι οι κοινοί θνητοί από την μια αντιμετωπίζουν τους μονογονείς κάτι σαν άλιεν ή εξωγήινους ή από τη άλλη με τεράστιο θαυμασμό για το πως τα καταφέρνουμε.
Όνειρα,αναγκαία για την ζωή μας. Κάποιος άλλος θα μπορούσε να πει αναγκαίο κακό για την ζωή μας. Αντικρουόμενες απόψεις ανάλογα και τι στάση ζωής έχεις. Όνειρα πουλιά μου ταξιδιάρικα λοιπόν. Από μόνη της η λέξη όνειρα έχει κάτι το θετικό, κάτι καλό που θα θέλαμε να γίνει, κάτι όμορφο που περιμένουμε.