Και έρχεται επιτέλους κάποια στιγμή που μπορείς να έχεις χρόνο μόνο για σένα . Ή καλύτερα μέρα ολόκληρη για σένα. Για σένα την γυναίκα , τον άνθρωπο που τρέχει ολημερής και ολονυχτής. Που αγχώνεσαι για όλα και προσπαθείς να τα βγάλεις πέρα.Που κάνεις 3 και 4 πράγματα ταυτόχρονα για να τα προλάβεις όλα.Που το μυαλό σου τις περισσότερες φορές παίρνει φωτιά από τα τόσα πράγματα που σκέφτεσαι ταυτόχρονα και τα τόσα προβλήματα που προσπαθείς να λύσεις ταυτόχρονα.
Σκέφτεσαι την ζωή σου, τις επιλογές σου,τα πως και τα γιατί και ξαφνικά από το πουθενά βλέπεις ότι η μοίρα μάλλον σου παίζει ένα περίεργο παιχνίδι. Πρόσωπα του παρελθόντος επανεμφανίζονται στην ζωή σου λες και πρέπει να κλείσεις κάποιο κύκλo,εκκρεμότητες που έχω μαζί τους . Κύκλοι λοιπόν που πρέπει να κλείσουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο όπως φαίνεται.…
Παραμύθια λοιπόν. Μια λέξη που συνήθως όταν την ακούμε μας έρχονται όμορφες εικόνες στο μυαλό με ζωηρά χρώματα , με πριγκίπισσες, κάστρα, με το όμορφο πριγκιπόπουλο που πάντα το καλό νικάει. Υπάρχουν όμως και άλλα παραμύθια ή παραμυθιάσματα. Συνήθως ψέματα που μας περιτριγυρίζουν ή που αφήνουμε να μας περιτριγυρίσουν. Όλοι μας η ζωή αν το καλοσκεφτείτε είναι γεμάτη από παραμύθια.…
Έχω λίγο καιρό που η σωματική μου κατάσταση κινείται μεταξύ κούρασης και εξάντλησης.Και μάλλον τείνω κυρίως στην εξάντληση. Έχω φτάσει σε σημείο να ξεχνάω να κάνω πράγματα λόγω της κούρασης.Το περίεργο είναι πως αν και τόσο κουρασμένη νιώθω ότι έχω τρελή ενέργεια για να κάνω πράγματα.Βέβαια έχω πιάσει τον εαυτό μου σε κατάσταση να μην μπορώ να κάτσω ούτε για…
Πόσες φορές την ημέρα αυτή η τόσο μικρή λεξούλα μας πλημμυρίζει και ξαναέρχεται μέσα στην κουβέντα μας ,μέσα στις σκέψεις μας. Αν δεν είχε γίνει το ατύχημα… Αν δεν υπήρχε το παιδί… Αν το παιδί ήταν μεγαλύτερο… Αν ζούσα μόνη μου και όχι με τους γονείς μου… Αν δεν ήμουν δυνατή … Αν ήμουν πιο δυνατή… Αν δεν είχα δουλειά……
Καλή χρονιά να έχουμε όλοι μας με υγεία και λεφτά – δεν είμαι καθόλου υπεράνω και αυτά τα δύο πάνε μαζί. Πέρασαν οι γιορτές ξεκουραστήκαμε αυτή την φορά πραγματικά μετά από 2 σχεδόν χρόνια.Αυτή τη φορά οι γιορτές ήταν όπως θα έπρεπε να ήταν. Δηλαδή σπιτική ατμόσφαιρα , γέλια, χριστουγεννιάτικο δέντρο , κάλαντα και γενικώς χαλαρά και γιορτινά. Τελικά δεν…
Μπαμ και κάτω κάπως έτσι έγινε την προηγούμενη βδομάδα. Εντελώς ξαφνικά και ενώ ήμουν στην δουλειά ξαφνικά γίνεται μια στραβή και νιώθεις ότι χάνεις τον κόσμο κάτω από τα πόδια σου.Ταχυπαλμία, δυσφορία, ζάλη, δεν μπορείς να αναπνεύσεις και ένα μούδιασμα σε σημείο να πάθεις αγκύλωση σε χέρια και πόδια. Νιώθεις ότι χάνεις τον κόσμο και ότι θα αφήσεις τα κοκαλάκια…
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα… Τελικά αυτό ήταν η παντρεμένη ζωή μου . Ψέματα, ψέματα , ψέματα . Το μόνο αληθινό που υπήρξε είναι το τζιτζίκι.Ακόμα και συναισθήματα , η αγάπη , τα όνειρα, όλη η κοινή πορεία αρχίζουν πλέουν και ξεφτίζουν και να γκρεμίζονται όλα μέσα από μυστικά και από ψέματα που υπήρχαν τόσα χρόνια . Ουδέν κρυπτόν…
όλο το άγχος συμπυκνώνεται μέσα σε αυτές τις δύο λεξούλες στο λίγο ακόμα που τουλάχιστον εμένα μου καθορίζουν τη ζωή.
Ένας χρόνος μετά! Τι περίεργο. Ένας χρόνος χωρίς εκείνον, χωρίς τα κοινά μας όνειρα, χωρίς την ζωή ΜΑΣ.Όλα τόσο διαφορετικά .Πριν ένα χρόνο ξημερώματα χτύπησε το τηλέφωνο.Ήρθαν τα πάνω κάτω και εγώ κοκαλωμένη να προσπαθώ να καταλάβω τι έγινε και πως συνεχίζω. Βρίζοντας και καταριώντας την μοίρα και με ένα θυμό που ακόμα και σήμερα υπάρχει κάπου μέσα μου. Πέρασε κόσμος και…